Zapadni Balkan pati od velike i sistemske korupcije, koja je u određenim slučajevima dovela do zauzimanja regulatornih funkcija i javnih politika i/ili zauzimanja države. Ovo je umanjilo opšte poverenje u javne institucije i u izabrane političare.
Zapadni Balkan je takođe postao jedan od regiona u kojima je Rusija, između ostalih, pojačano nastojala da (ponovo) potvrdi svoje prisustvo u protekloj deceniji. Do sada je region ostao na svom izabranom kursu evropskih integracija ka tržišnoj ekonomiji i demokratskoj tranziciji.
Energetika je, po prirodi, područje u kojem se poklapaju više interesa – ne samo interesi državnog i javnog sektora već i interesi privatnog sektora, kao i interesi stranih i međunarodnih aktera, zbog čega se takav pluralitet interesa obično tretira kao polazna osnova.
Kreiranje energetske politike koja služi dobrobiti građana nije jednostavno. Izgradnja infrastrukture koja isporučuje privatno proizveden proizvod – energiju, održavajući važne usluge javnog sektora: sigurnost snabdevanja, priuštivost i održivost zahteva znanje, resurse i stabilne pravne i investicione okvire. Ali ostavite sve ovo na trenutak i razmislite o odgovoru na prilično važno pitanje: Da li bi regionu Zapadnog Balkana bilo bolje kada nafta, gas i ugalj dobrog kvaliteta više ne bi bili najtraženija goriva u svetu nego kada bi ih sunce, vetar, voda, energija zemlje i šume zamenili? Šta biste rekli?