Autori: Jasminka Young, Aleksandar Macura
Prevođenje Evropskog zelenog dogovora na Zapadni Balkan je prvenstveno politički proces, koji mora biti praćen adekvatnim odgovorom javne politike. Indikatori njenog uspeha ili neuspeha, međutim, su fizički. Sama transpozicija zakonodavstva i standarda može se postići političkim i administrativnim procesima. Međutim, uspeh zavisi od uspešne implementacije koju ilustruju fizičke promene kao što su čistija životna sredina, kružna ekonomija, dinamično korišćenje obnovljive energije.
Zeleni dogovor i njegove javne politike imaju za cilj da utiču na fizički svet, značajno menjajući obrasce emisija, resurse, tehnologije i moguće zapošljavanje. Zapadni Balkan i EU dele isti kontinent, neke prirodne resurse i javna dobra i koriste povezanu infrastrukturu. Kao rezultat toga, EU širi svoje ambicije na odnose EU i Zapadnog Balkana.
Ključna odluka koju treba doneti odnosi se na budućnost lignita u regionu Zapadnog Balkana. To je odluka sa dugotrajnim posledicama. Prevođenje Zelenog dogovora zahteva radikalne promene u emisiji ugljenika, sumpora i čestica. Zeleni dogovor tiče se brojeva. Potrebne su promene u tokovima miliona tona uglja i drveta. Trebalo bi zameniti milione peći, postaviti stotine hiljada toplotnih pumpi, promeniti milione vozila. Milioni tona izolacionog materijala i milioni krovova opremljenih solarnim panelima. Stotine dimnjaka treba srušiti. Prihvatanje Zelenog dogovora od regiona Zapadnog Balkana ima potencijal da stvori nove mogućnosti za zapošljavanje i koristi od inovacija u ekonomijama Zapadnog Balkana.
Pročitajte čitav izveštaj na engleskom jeziku: Transposing the European Green Deal to the Western Balkans: More than words